Στην αρχή με πείραξε που είδα πως σε χάνω
κι ένιωσα μέσα μου ένα αβάσταχτο κενό,
την πόρτα όταν έκλεισες, νόμιζα θα πεθάνω
γιατί είχες κάνει ακόμα ένα λάθος τρομερό.

Βρώμικα γιατί μού φέρθηκες, για πες μου, τόσο βρωμικα,
έτσι, ψυχρά, έτσι, ψυχρά κι αδικαιολόγητα,
βρώμικα γιατί μού φέρθηκες, για πες μου, τόσο βρωμικα,
πες μου τι σού `κανα και άδικα προδόθηκα,
πες μου λοιπόν, πες μου πού έφταιξα εγώ.
Στην αρχή με πείραξε κι ακόμα με πειράζει.

Στην αρχή με πείραξε, λιγόστεψε το φως μου
όταν μού είπες ότι φεύγεις, ξαφνικά,
όλη τη νύχτα κλείστηκα μέσ’ στο δωμάτιό μου,
να σε ξεχάσω ορκίστηκα για πάντα, οριστικά.

Βρώμικα γιατί μού φέρθηκες, για πες μου, τόσο βρωμικα,
έτσι, ψυχρά, έτσι, ψυχρά κι αδικαιολόγητα,
βρώμικα γιατί μού φέρθηκες, για πες μου, τόσο βρωμικα,
πες μου τι σού `κανα και άδικα προδόθηκα,
πες μου λοιπόν, πες μου πού έφταιξα εγώ.
Στην αρχή με πείραξε κι ακόμα με πειράζει.