Πέρασα πολλά κοντά σου, πέρασα πολλά
ένοχα τηλέφωνά σου, τώρα πια κλειστά.
Δε με σκέφτηκες λιγάκι, ούτε ένα λεπτό
κι ήπια απόψε το φαρμάκι που `φερες να πιω.

Με πονάει, με πονάει η αγάπη σου η ξένη
ήρθες αποφασισμένη.
Με πονάει, με πονάει που το βρίσκεις το κουράγιο
δεν αντέχω, μα τον άγιο.
Με πονάει.

Άντεξα πολλά κοντά σου κι όμως είμαι εδώ
να σε θέλω, να μη σ’ έχω, άλλο δεν μπορώ.
Δε με σκέφτηκες λιγάκι, ούτε ένα λεπτό
κι ήπια απόψε το φαρμάκι που `φερες να πιω.

Με πονάει, με πονάει η αγάπη σου η ξένη
ήρθες αποφασισμένη.
Με πονάει, με πονάει που το βρίσκεις το κουράγιο
δεν αντέχω, μα τον άγιο.
Με πονάει.

Δες πως πεθαίνει η καρδιά
είσαι τόσο μακριά και πονάει πολύ η μοναξιά μου
να σε δω ένα λεπτό, να χτυπήσει ξανά η καρδιά μου.

Με πονάει, με πονάει η αγάπη σου η ξένη
ήρθες αποφασισμένη.
Με πονάει, με πονάει που το βρίσκεις το κουράγιο
δεν αντέχω, μα τον άγιο.
Με πονάει.