Ἦτο γλυκειὰ παραμονὴ ἐκείνης τῆς ἡμέρας
ὁποῦ καινούργιος δρόσιζε κόσμο παλῃὸ ἀγέρας,
ποὺ ὁ ἀγέννητος Θεὸς στὴ Βηθλεὲμ γεννήθη
καὶ ἀναγάλλιασε ἡ γῆ κ’ ἐντράπη κ’ ἐφοβήθη.
Πτωχοὶ καὶ πλούσιοι, παιδιά, ἄνδρες, γυναῖκες, ὅλοι
χαρούμενοι ἑτοιμάζονται γιὰ τὴ μεγάλη σχόλη.
Στολίζονται ἡ ἐκκλησιαίς, ἀστράφτουν τὰ κανδήλια
μπρὸς στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ· γλυκὰ ἀντιλαλοῦσαν
καμπάνες εἰς ταὶς γειτονιαίς· βιολιὰ ἔπαιζαν χίλια
καὶ τὰ Χριστούγεννα παιδιὰ στοὺς δρόμους τραγουδοῦσαν.
Ἔχαιρ’ ὁ κόσμος· χαίρουνταν κ’ οἱ πικραμένοι ἀκόμα,
κ’ ἐκεῖνοι ποὺ πατοῦν στὴ γῆ κι’ ὅσους πατεῖ τὸ χῶμα!