Σκιές φώτισαν ενός άλλου ουρανού,
ενός δακρύβρεχτου συγκινητικού δειλινού,
που χάθηκαν, που πνίγηκαν, που σώθηκαν,
που έκαναν πως αναστέναξαν,
στα ρόδια των σαν φανταστικών κοιλάδων,
με το φόντο ενός ξεχειλίζοντος στην αλμύρα
να προσμένει ανώτερες ευοίωνες αισθαντικότητες,
χρυσού και αργυρού ν’ αγναντέψει ωκεανού...