Εικόνες μπροστά μου σε φέρνουν κοντά μου
με ψέματα ζω, πως θα `ρθεις εδώ
σε θέλω απόψε δικιά μου.
Ας ήταν αλήθεια αυτή η συνήθεια
το βλέμμα θολό, γυρνάω να σε δω
σκορπίζω τις σκέψεις μου σε ένα κενό.

Τράβα με ξανά κοντά, το μέσα μου σε αναζητά
σα δαίμονας με τριγυρνάς μες στο μυαλό μου γύρισες
πάλι και μου ξαναμιλάς.

Η σκέψη μου ξανά με πάει στο πουθενά
είναι σαν ψέμα, σα να μου παίζει παιχνίδια η καρδιά.
Και το μυαλό μου λέει πίσω να μην κοιτάς
τι μας ενώνει, τι μας χωρίζει παιχνίδια της καρδιάς.

Η πόρτα ανοίγει το φιλί σου με πνίγει
μου λες σ’ αγαπώ, στα αλήθεια το ζω
ξυπνάω σε βλέπω ακόμα εδώ.

Τράβα με ξανά κοντά το μέσα μου σε αναζητά
σα δαίμονας με τριγυρνάς μες στο μυαλό μου γύρισες
πάλι και μου ξαναμιλάς.

Η σκέψη μου ξανά με πάει στο πουθενά
είναι σαν ψέμα, σα να μου παίζει παιχνίδια η καρδιά.
Και το μυαλό μου λέει πίσω να μην κοιτάς
τι μας ενώνει, τι μας χωρίζει, παιχνίδια της καρδιάς.

Φέρε με ξανά πιο κοντά σου
πείσε με να ζω απ’ τα φιλιά σου,
τράβα με, μες την αγκαλιά σου
θα μπορούσα να `μαι δικιά σου.

Η σκέψη μου ξανά με πάει στο πουθενά
είναι σαν ψέμα, σα να μου παίζει παιχνίδια η καρδιά.
Και το μυαλό μου λέει πίσω να μην κοιτάς
τι μας ενώνει, τι μας χωρίζει, παιχνίδια της καρδιάς.

Φέρε με ξανά πιο κοντά σου
πείσε με να ζω απ’ τα φιλιά σου.

Είναι σαν ψέμα, σα να μου παίζει
παιχνίδια η καρδιά.

Φέρε με ξανά πιο κοντά σου
πείσε με να ζω απ’ τα φιλιά σου.

Τι μας ενώνει, τι μας χωρίζει,
παιχνίδια της καρδιάς.