Ἡ λεπτομέρεια τοῦ μοτίβου εἶναι κίνηση,

ὅπως στήν εἰκόνα τῶν δέκα σκαλοπατιῶν.

Ἡ ἴδια ἡ ἐπιθυμία εἶναι κίνηση

ὄντας ἡ ἴδια ἀνεπιθύμητη·

ἤ ἴδια ἡ ἀγάπη εἶναι ἀκίνητη,

αἰτία μονάχα καί σκοπός τῆς κίνησης,

ἄχρονη καί χωρίς ἐπιθυμία

παρά μονάχα στήν προοπτική τοῦ χρόνου

παγιδευμένη σέ μια μορφή περιορισμοῦ

ἀνάμεσα στό μή εἶναι καί το εἶναι.

Ξαφνικά σέ μια ἡλιαχτίδα φωτός

κι ἄς κινεῖται ἀκόμη ἡ σκόνη

ξεσπάει το κρυμμένο χάχανο

τῶν παιδιῶν στίς φυλλωσιές

γρήγορα τώρα, ἐδῶ, τώρα, πάντα –

γελοῖος ὁ χαμένος θλιβερός χρόνος

πού ἁπλώνεται πρίν καί μετά.