«Τραμ και δέντρα σκονισμένα.
Το Χάιμπουρυ μ’ έθρεψε. Το Ρίτσμονδ και το Κιου
Με ξέκαναν. Στο Ρίτσμονδ σήκωσα τα γόνατά μου
Ανάσκελα σ’ ένα στενό βαρκάκι».

«Τα πόδια μου είναι στο Μουργκαίητ, κι η
καρδιά μου
Kάτω απ’ τα πόδια μου. Σαν έγινε
Δάκρυσε. Μου `ταξε “μια καινούργια ζωή”.
Δεν είπα τίποτε. Τι θες να με πειράξει;»

«Στο Μαργκαίητ στους Άμμους.
Μπορώ να σχετίσω
Το τίποτε με τίποτε.
Τα σπασμένα νύχια στα βρωμικα χέρια.
Ανθρώποι μου φτωχοί μου ανθρώποι που δεν
περιμένετε
Τίποτε».
λα λα

Στην Καρχηδόνα τότες ήρθα

Καίγοντας καίγοντας καίγοντας καίγοντας
Κύριε εξέσπασάς με
Κύριε εξέσπασας

καίγοντας.