Μ’ αρέσει που χτυπάς τα υλικά
τους δίνεις υφή ομοιογενή
δύσκολα να τ’ αποσυνθέσεις:
(το χρώμα γίνεται παλέτα να συνθέσεις
η γεύση σχοινί ν’ ακροβατείς).
Ζηλεύω πιο πολύ τα επαγγελματικά
με τους μεγάλους κάδους
της περιστροφής,
τα ποικίλα χτυπητήρια,
τη πολλαπλότητα στη λειτουργία,
τη γρηγοράδα στις αποκαταστάσεις.
Κάπως έτσι χτυπιόμαστε κι εμείς
(στο μίξερ της κοινωνικοποίησης)
σε κανονικότητες
κι άντε μετά να ξεδιαλέξεις
τη διαφορετικότητα.