Τα μυρμήγκια έξω απ’ τις τρύπες τους
κινούνται εντατικά στους ατομικούς τους δαιδάλους
απτόητα από τα πτώματα των διπλανών τους
που συνθλίβονται από τις σόλες γιγάντιων όντων.
Έλλειψη αντίληψης;
Άγνοια κινδύνου;
Αδυναμία να αντέξουν την πραγματικότητα;
Προσηλωμένα στο στόχο τους συνεχίζουν.
Έχουν βρει το νόημα της ζωής
ή είναι ακριβώς αυτό
που ψάχνουν με τόση εργατικότητα;
Ή μήπως είναι εργασιομανία;
Και μήπως είναι αυτό το νόημα;