Τα φτωχά μου μάτια γέμισαν μαζί σου
Σαν ένα έλος απ’ το φως του φεγγαριού
Και σε παρακαλώ γονατισμένος
Ω ωραία ξανθιά που για μελαχρινή σε νόμιζα

Σκληραίνεις γέρικη καρδιά όταν ακούς
τις διαπεραστικές κραυγές
Που βγάζουν μακριά οι τραυματίες με αγωνία
Ψείρες της γης οι άνθρωποι ανθεκτικά σκουλήκια

Φίλη μου εσένα σκέφτομαι
Το χρώμα του ήλιου που έχεις και τη χάρη σου
Το σπίτι είναι αδειανό απ’ τη στιγμή που έφυγε
Η ηλιαχτίδα μου και πήγε να βουτήξει μέσα στη
θάλασσα
Αν δεις τα υποβρύχια
Πες τους ότι σ’ αγαπώ
Αν μαζευτούν τα σύννεφα
Πες τους ότι σε λατρεύω
Αν η θύελλα λυσσασμένη ξεσπάσει πάνω στους βράχους
της ακτής
Πες της ότι είσαι ο πολύτιμός μου λίθος
Αν κάποιος κόκκος άμμου λάμπει μες στις χιλιάδες
κόκκους άμμου που έχει η ακρογιαλιά
Πες του ότι είσαι το ακριβό πετράδι που αγαπώ
Όταν θα δεις τον ταχυδρόμο
Πες του με πόση ανυπομονησία περιμένω τα γράμματά
σου
Σου στέλνω χίλια φιλιά και χίλια χάδια
Που θα σε ανταμώσουν όπως οι λέξεις συναντούν την
κεραία του ασύρματου
Αν δεις πληγωμένους
Πες τους πως η μόνη μου πληγή είναι αυτή που εσύ
έκανες στην καρδιά μου
Αν καμιά φορά με θυμηθείς συλλογίσου ότι η σκέψη μου
είναι πάντα μαζί σου
Και ότι σε λατρεύω

Εμπρός ανθρώπινη καρδιά μου η λάμπα σε λίγο θα σβήσει
Χύσε εκεί το αίμα σου
Εμπρός ζωή μου θρέψε αυτή τη λάμπα με έρωτα
Εμπρός κανόνια ανοίξτε το δρόμο
Κι ας έρθει επιτέλους ο καιρός της νίκης ο πολύτιμος
καιρός της επιστροφής