Το μικρό μου που είναι η γλώσσα του βουβή,
που τα δάχτυλά του δεν μπορούν πράγματα να κρατάνε,
που ηλικία έχει τόσο ανελέητα νεαρή,
πηδάει πάνω στα πράγματα που μια στιγμή κρατάνε,

δεν τον κρατώ. Πράγματι, πώς θα μπορούσε κάποιος;
Τρέχει μέσα στο καιόμενο δάσος.
Ακολούθα, ακολούθα αν μπορείς!
Μεγαλωμένος σε άνδρα θα βγει από εκεί

και δε θα θυμάται ποιον είχε φιλήσει,
ποιος τον έπιασε απ’ τον λεπτό καρπό
και τον έδεσε με τρυφερό ζυγό
που αυτός έσπασε, μην έχοντας κατανοήσει.