Ώρες στεκόμασταν κατάντικρυ σε λέξεις
βαφτισμένες στους δρόμους στις πλατείες.

Το πρωί χαράξαμε το ίδιο δρομολόγιο.
Το μεσημέρι αποκλίναμε.
Το βράδυ ακολουθούσαμε αντίθετες πορείες.

Προφανώς
και δε μιλούσαμε την ίδια γλώσσα
κι ας είχαμε συνθήματα παρόμοια.

Χωρίσαμε τις λέξεις σε δικές μου και δικές σου.
Κρατήσαμε κοινό το ρήμα
αγωνίζομαι σε πρώτο ενικό.
Πεζοπορώντας σε καπνούς και δακρυγόνα
οχυρωθήκαμε σε τείχη χωριστά.
Εσύ ήσουν στο
εγώ σου το `χα πει.
Κι εγώ στο
εσύ φταις που φτάσαμε ως εδώ.