Από μια μεριά
αν με κοιτούσες θα ‘χες απορήσει,
τα δύο μάτια σου
με την εικόνα θα είχανε δακρύσει.
Κουλουριασμένος στο δωμάτιο περιμένω
ένα σημείο σου ζωής ξεγραμμένο
και αισθάνομαι πως είμαι πια.

Για τα σίδερα
Έχω απ’ το σπίτι μου να βγω απ’ όταν ήσουνα εδώ
έτσι και σήμερα κάθε μου κύτταρο ζητά
μία δική σου αγκαλιά κι ας νέκρωνε ύστερα.

Για τα σίδερα
Οπωσδήποτε επείγει να σε δω έστω ένα λεπτό
οπωσδήποτε επείγει να σε δω και τελειώνω εδώ.
Ίσα που με προλαβαίνεις, πες μου δεν καταλαβαίνεις
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

Όλα τέλειωσαν,
χωρίς εσένα σπάω από μέσα,
Εκτός σύνδεσης
είναι το μυαλό μου σε ένα τούνελ μέσα.

Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι που κλαίω
το οξυγόνο μου ρουφάς, δεν αναπνέω
και αισθάνομαι πως είμαι πια.

Για τα σίδερα
Έχω απ’ το σπίτι μου να βγω απ’ όταν ήσουνα εδώ
έτσι και σήμερα κάθε μου κύτταρο ζητά
μία δική σου αγκαλιά κι ας νέκρωνε ύστερα.

Για τα σίδερα
Οπωσδήποτε επείγει να σε δω έστω ένα λεπτό
οπωσδήποτε επείγει να σε δω και τελειώνω εδώ.
Ίσα που με προλαβαίνεις, πες μου δεν καταλαβαίνεις
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.