Όταν μικρούλα μου σε βλέπω να δακρύζεις
και με παράπονο τη φτώχεια ν’ αντικρίζεις
με κάνεις σου το λέω να θυμώνω
κι ενώ σε αγαπώ να σε μαλώνω.

Εγώ κι αν ζεις μέσα στη φτώχεια σε λατρεύω
λίγη αγάπη τίποτα άλλο δε γυρεύω
μου φτάνουν αγαπούλα μου για προίκα
τα βελουδένια σου χείλη που ‘χουν γλύκα.

Μελαχρινούλα μου, γειτονοπούλα μου
με το φτηνό εμπριμεδάκι σου
σαν γνωριστήκαμε κι αγαπηθήκαμε
είχες ντυμένο το κορμάκι σου.

Ήσουν λουλούδι του αγρού αληθινό
μ’ αυτό το φουστανάκι φως μου το σεμνό.
Μ’ αυτό σε γνώρισα και σε ξεχώρισα
μελαχρινό.

Μέσα στα πλούτη τη χαρά δεν την εύρεις
κι εκείνες που φορούν μπιζού μην τις ζηλεύεις
δυο μάτια που για σένα θα δακρύσουν
εκείνα τα χαρά θα σου χαρίσουν.

Έλα και θα σε κάνω εγώ ευτυχισμένη
μελαχρινούλα μου μικρή αγαπημένη
δεν είν’ σωστό τα νιάτα να διστάζουν
σαν οι καρδιές τους έρωτα προστάζουν.

Μελαχρινούλα μου, γειτονοπούλα μου
με το φτηνό εμπριμεδάκι σου
σαν γνωριστήκαμε κι αγαπηθήκαμε
είχες ντυμένο το κορμάκι σου.

Ήσουν λουλούδι του αγρού αληθινό
μ’ αυτό το φουστανάκι φως μου το σεμνό.
Μ’ αυτό σε γνώρισα και σε ξεχώρισα
μελαχρινό.