Ποτέ σου δεν με ρώτησες, ποτέ,
στα όνειρά μου πού να ταξιδεύω,
ποτέ σου δεν κατάλαβες, ποτέ,
τι θέλω, τι ζητάω, τι γυρεύω,
ποτέ σου δεν με ρώτησες, ποτέ,
γιατί απομακρύνομαι και φεύγω
ποτέ σου δεν με σκέφτηκες, ποτέ,
τον πόνο πώς μπορώ και τον παλεύω.

Έχεις ξεχάσει πως υπάρχω
και τι ανάγκες πρέπει να ‘χω
και μ’ αναγκάζεις να φωνάξω,
έι, είμαι κι εγώ εδώ.

Είμαι κι εγώ εδώ,
έχω ψυχή, μη με πονάς, μη με πατάς,
μη με πετάς στο χάος, στο κενό,
είμαι κι εγώ εδώ, έχω καρδιά, έχω ψυχή,
πάθος τρελό μέσ’ στο κορμί, πώς το ξεχνάς αυτό,
είμαι κι εγώ εδώ, είμαι κι εγώ εδώ.

Ποτέ σου δεν με ρώτησες, ποτέ,
γιατί το βλέμμα μου είναι θλιμμένο,
ποτέ σου δεν κατάλαβες, ποτέ,
πως έπαψα να ζω, να ανασαίνω,
ποτέ σου δεν με ρώτησες, ποτέ,
γιατί το γέλιο μου το έχω χάσει,
ποτέ σου δεν κατάλαβες, ποτέ,
στο απροχώρητο αν έχω φτάσει.

Έχεις ξεχάσει πως υπάρχω
και τι ανάγκες πρέπει να ‘χω
και μ’ αναγκάζεις να φωνάξω,
έι, είμαι κι εγώ εδώ.

Είμαι κι εγώ εδώ,
έχω ψυχή, μη με πονάς, μη με πατάς,
μη με πετάς στο χάος, στο κενό,
είμαι κι εγώ εδώ, έχω καρδιά, έχω ψυχή,
πάθος τρελό μέσ’ στο κορμί, πώς το ξεχνάς αυτό,
είμαι κι εγώ εδώ, είμαι κι εγώ εδώ. ( χ2 )