Δύσκολα πάλι θα βγάλω τη νύχτα
κανέναν δεν έχω να πω καληνύχτα
και μες στα σκοτάδια ποτάμι το δάκρυ καυτό.

Πάλι στο νου μου κρυφά θα σε ψάξω
θα βγω στο μπαλκόνι τσιγάρο θα ανάψω
θα κλείσω τα μάτια και πως μ’ αγκαλιάζεις
θα προσποιηθώ.

Κομμάτια η νύχτα κι εγώ σαν χάρτινο φεγγάρι τριγυρίζω
να μου ματώνεις την καρδιά δεν το αξίζω
πως σ’ έχω ανάγκη δε φοβάμαι να σου πω.

Κομμάτια η νύχτα γυαλί που κόβει μες τα χείλη τ’ όνομά σου
κι ένας αέρας που ‘χει κάτι απ’ τ’ άρωμά σου
σου ψιθυρίζει γύρνα πίσω σ’ αγαπώ.

Δύσκολα πάλι θα βγάλω τη μέρα
ανοίγω το τζάμι να πάρω αέρα
και φτιάχνω καφέ για τους δυο μας κι ας λείπεις εσύ.

Πάλι στο νου μου κρυφά θα σε ψάξω
θα βγω στο μπαλκόνι τσιγάρο θα ανάψω
θα κλείσω τα μάτια και πως μ’ αγκαλιάζεις
θα προσποιηθώ.

Κομμάτια η νύχτα κι εγώ σαν χάρτινο φεγγάρι τριγυρίζω
να μου ματώνεις την καρδιά δεν το αξίζω
πως σ’ έχω ανάγκη δε φοβάμαι να σου πω.

Κομμάτια η νύχτα γυαλί που κόβει μες τα χείλη τ’ όνομά σου
κι ένας αέρας που ‘χει κάτι απ’ τ’ άρωμά σου
σου ψιθυρίζει γύρνα πίσω σ’ αγαπώ.