Βλέπεις μια, βλέπεις δυο πως υποχωρώ,
είν’ ίσως λες πως εγώ είμ’ ο χαμένος
και νομίζεις, εγώ επειδή σ’ αγαπώ,
τον κουτό κάνω και δεν μιλώ.

Δεν μ’ αρέσουν οι τρόποι σου και σου το ‘χω πει,
αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις
κι ο εγωισμός σου, το βλέπεις κι εσύ,
με παγώνει όλο και πιο πολύ.

Όμως ήρθε η ώρα να δεις ποιος είμ’ εγώ,
βαρέθηκα πια, δεν σ’ αντέχω,
αφού με τα λόγια δεν βάζεις μυαλό,
τα λόγια τελειώνουν εδώ.

Συμβουλές να σου δίνω έχω πια βαρεθεί,
σαν τα λόγια δεν φέρνουνε έργα
και φταίει γι’ αυτό, το κουτό σου μυαλό,
θα το δεις, θα ‘ν’ αργά κάποια μέρα.

Κόψε αυτά τα χαμόγελα τα ειρωνικά,
γιατί αλλιώς θα σε κάνω να κλάψεις,
να γελάς όταν πρέπει, ν’ απαντάς πιο ζεστά
γιατί αλλιώς δεν θα πάμε καλά.

Όμως ήρθε η ώρα να δεις ποιος είμ’ εγώ,
βαρέθηκα πια, δεν σ’ αντέχω,
αφού με τα λόγια δεν βάζεις μυαλό,
τα λόγια τελειώνουν εδώ.