Θυμάσαι εκείνη τη βάρκα
που θύελλες, αγέρηδες, βροχές
- όλες οι παλάβρες του καιρού -
δεν κατόρθωσαν ρούπι να κινήσουν
απ’ τη συναχωμένη μύτη του γερο-κάβου;
Τη θυμάσαι στιλπνή
σαν του χελιού το πανωφόρι
πολύχρωμη σαν της μέλισσας το γυρολόι;
Τη θυμάσαι ακαταπόνητη
σαν το χαρτοπαίκτη
που δεν ντουμπλάρει ποτέ τα χαρτιά
του έρωτα και της πίστης
για να μη χάσει παρτίδα
από κλεψιά;
Τι να πρωτοσυλλέξεις στις δυο εδώ πέρα λέξεις;
Γίνεται το φως ανάμνηση απλή; Ποίημα σάμπως γίνεται;