Δυο σπίρτα απόψε άναψα κι αυτά αγκαλιαστήκαν ,

έτσι έπρεπε να είναι η ζωή .

Μαζί στην στάχτη πλάγιασαν και αποκοιμηθήκαν ,

καήκανε μα έμειναν μαζί .

Τα σπίρτα όταν καίγονται τα ακούω να αναστενάζουν ,

μυρίζει το δωμάτιο γυναίκες που θυμιάζουν .

Εσύ που δε μου στάθηκες φωτιά ήσουν και χάθηκες .

Αυτά τα μάτια στου πόνου το άγιο βάπτισμα , τα μάτια μου πλυθήκαν .

Μου `πανε πως σε συγχωρούν .

Έτσι νικούν οι άνθρωποι που δεν αγαπηθήκαν ή νόμιζαν ότι τους αγαπούν .

Τα σπίρτα όπως καίγονται τα ακούω που αναστενάζουν , μυρίζει το δωμάτιο γυναίκες που θυμιάζουν .

Εσύ που δε μου στάθηκες φωτιά ήσουν και χάθηκες .