Εμπνευσμένο από ποίηση Κώστα Βάρναλη.
Χρησιμοποιήθηκαν στίχοι από το ποίημα "Οι πόνοι της Παναγίας"


Πού να σε κρύψω γιόκα μου
κακό να μη σε πιάνει
σ’ απάνεμο λιμνιό βαθύ
που βράχος να μη φτάνει

Θεριά είν’ οι άνθρωποι βουβά
το φως δε θα στο δώσουν
χίλιες φορές να γεννηθείς
χίλιες θα σε σταυρώσουν

Απ’ των ανθρώπων τη μιλιά
μακριά θε να αρμενίζεις
μήτε να αφήκεις να θωρούν
εσύ να τους ορίζεις

Μονάχα η δόλια η μάνα σου
πατρίδα και λιμάνι
βρύση ραχούλα και κορφή
που ο βοριάς δεν πιάνει

Μάνα σταμάτα τη λαλιά
σταμάτα την ορμήνεια
και το λιμνιό θε να χτιστεί
απ’ τη ζωή την ίδια

Κάθε ραχούλα και οχιά
κάθε λιμνιό και σμέρνα
και χίλιες οι δαγκωματιές
που καθαριούν το αίμα

Κάθε ραχούλα και οχιά
κάθε λιμνιό και σμέρνα
και χίλιες οι δαγκωματιές
που χτίζουνε και εμένα.