Ὅσοι βροντόφωνη
γυρεύουν φήμη,
καὶ δὲ σιχαίνονται
καὶ λίγο ἀσῆμι,

νὰ γύρουν γλήγορα
πρέπει στὴ θεία
τῆς καθαρεύουσας
ὀρθοδοξία.

Ἡ γλώσσαις – δύναται
'ς αὐτὸ νὰ σφάλλω -
σκοπό, μοῦ φαίνεται,
δὲν ἔχουν ἄλλο,

παρὰ τὸ νόημα
ν’ ἀποσκεπάζουν,
καὶ μὲ τὸ δύσκολο
νὰ μᾶς γυμνάζουν.

Δὲν εἶν’ ὠφέλιμο
στὸ συγγραφέα
νὰ βλέπῃς ξάστερα
κάθε του ἰδέα.

Μὲ φῶς ἀβέβαιο
συχνὰ τὸ μάτι
λέει καὶ τὸ τίποτα
πῶς εἶναι κἄτι.

Τάχα θὰ σ’ ἄρεγε
πάντα νὰ μείνῃ
στὴ φύση ἀτάραχη
τερπνὴ γαλήνη;

Πάντα σὲ θάλασσα
μὲ δίχως ρέμα
νὰ ρίχνῃς εὔκολα
βαθυὰ τὸ βλέμμα;

Συχνὰ δὲν ἔλαχε
νὰ ἐπιθυμήσῃς,
μὲς τὸ μονότονο
γέλιο τῆς φύσης,

ρωμαντικώτερη
σκηνὴ κἀμμία,
μὲ μαῦρα σύγνεφα
καὶ τρικυμία;