Ως ένθερμος οπαδός μιας παράδοξης πολυτέλειας
κάθε φορά που η διχασμένη φύση σου γιορτάζει
φροντίζεις να φοδράρεις τα μυστικά σου
με μεταξωτή ευτέλεια.

Όλες αυτές οι μικροσκοπικές δηλητηριώδεις σκέψεις
που συσσωρεύονται στο μυαλό σου
σαν αιωρούμενα σωματίδια
γίνονται αυτόχειρες σκορπιοί
που τσιμπούν με την ουρά τους το κεφάλι τους.

Αν αγωνιωδώς ψάχνεις να βρεις
ένα κουμπί επάνω μου να πατήσεις
για να ζήσεις μαζί μου μια συνηθισμένη ζωή
θυμήσου ότι το σημείο ανάφλεξής μου
είναι η αδράνεια.

Έχεις σ’ εκκρεμότητα
έναν θάνατο
που δεν πρόλαβες να πενθήσεις
και μια κακοποιημένη σχέση
που αιμορραγεί.
Ακόμα όμως ψάχνεις για επιδέσμους.