Το ξέρω, σας έχω κουράσει,
όμως η παρουσία σας,
γεμίζει τα μεγάλα χάσματα της ψυχής μου,
αυτά που από μικρές ξεκίνησαν ραγισματιές
γεμάτες άνθη που αντιστέκονταν,
στις μακροχρόνιες καταιγίδες.
Το ξέρω, είναι καλύτερα ν'ανάψεις μια λάμπα
στην άκρη του κόσμου για τους χαμένους φίλους
παρά ν’ ακούς ιστορίες προς παραμυθίαν
από κάποιον που πιστεύει ότι ενώνονται τα διεστώτα
και γη αγαθή ξαναγίνεται η θρυμματισμένη πέτρα.