Προς τα πού πάω πού πατώ πώς
υπάρχω, πόσα και ποια σημάδια
καταστέλλουν την όραση. Προς ποια
κατεύθυνση ποιο ανάγνωσμα ποια
μυθολογία έχω δαγκώσει στο
λαιμό όποια προοπτική.
Πού τη βρήκα πώς της μίλησα πόσο
μέτρησα πανταχού και πάντα ο πόνος
στο παρόν μου.
Με παρακολουθούν με παραλύουν
με παραγκωνίζουν με παραμονεύουν
για να με παραδώσεις παρά τις
παρακλήσεις και παρά τα παρά-
πονα στον
παραλογισμό.

Με δίκασε λες και δεν υπήρχε κανείς
να μιλήσει για μένα τώρα φεύγει προς
τα κει που δύουν οι δυνατότητες με δούναι
δίχως λαβείν κανείς δεν έδρεψε διακρίσεις
τ’ ακούς δεμένη διαλυμένη διαμελισμένη
διασαλευμένη μου διάτρητη διάνοια;