Και εσύ φεύγεις και χάνεσαι μέσα στα σκοτάδια.
Θέλεις να ζεις με αυτά και με τα όνειρα που έκανες,
μόνο με ένα φως της καρδίας σου ξενυχτάς.
Μην φεύγεις, όσο και ευλογημένη να είναι η απουσία σου δε θα την αντέξω.
Με αφήνεις αγκαλιά με το όνειρο να περιμένω τις σιωπές σου.
Εχθρό κάνεις την καρδιά μου και την πετάς στα κρύα βράχια επάνω,
τελικά εκεί ανήκω στα κύματα και στους αφρούς.
Έλα και χάιδεψε με με τα χρυσά σου τα μαλλιά και σαν γιασεμί άφησε με να τα μυρίζω.
Ο έρωτας σου είμαι, μη με πετάς τόσο χαμηλά, έλα και φώλιασε μέσα στην καρδιά μου.
Τελικά φεύγεις το φωνάζει η ψυχή σου.
Φεύγεις και κραυγάζει η ζωή μου, ταξιδεύω στο όνειρο με τις θνητές προσμονές μου....