Τη σιωπή φοβήθηκα
καρδιά μου,

κι αυτό το κομμάτι του
νου,
που σταθηκε μετέωρο,
ν’ ακούσει ξανά

την τελευταία ηχώ
του στερνού σου "ΑΝΤΙΟ".

Τη σιωπή φοβήθηκα
ψυχή μου,

κι αυτές τις πληγές
που αιμορραγούν σιγανά,
ηδονική πλημμύρα
της αγάπης σου
στο σώμα μου...

Τη σιωπή σου φοβήθηκα...

Μα πιο πολύ φοβάμαι,
που σ’ αγαπώ ακόμα...