Γυρεύει σπίτι. Όχι κτίσμα. Την καθηλώνουν
τα φωτισμένα παράθυρα.
Ομιλίες με μπουκωμένα στόματα, τα ντι-
ντινίσματα των μαχαιροπίρουνων, οι σιωπές.
Γλιστράει απαλά με την αλεσμένη τροφή
στους οισοφάγους των συνδαιτυμόνων.
Γεύεται τη θαλπωρή του ανέφικτου.
Να υπάρξεις για δύο δευτερόλεπτα χωρίς
τίμημα.

Μασάω καθώς πρέπει. Με κλειστό το στόμα.
Έτρεμες πάντοτε τα ρεύματα.