Σταύρωσαν τα δάχτυλα στα χείλη
«Η σιωπή δε στάθηκε εδώ»
παράθυρο η παλάμη π’ αγαπώ
με τα βλέφαρα κλειστά- χωρίς μαντήλι.

Αναρίθμητα ρολόγια στο ρυθμό
μεταμόρφωση τoυ άρρητου σε σκόνη,
οριζόντια γεύση στη ζωή πριν την αγχόνη
ψευδαίσθηση πως θα βρεθούμε στο σταθμό.

Αργοπορούν στα ραντεβού οι υπνοβάτες
πολύς καιρός να εξοντωθούν οι παραβάτες,
να μείνω το πρωί στο σπίτι- βέβαιος,

Ήμουν το άγαλμα στην αυλή μουσείου
σημάδι ξέθωρο του υγρού προαστίου
με τα χέρια στη φλόγα- ακέραιος.