Παντομίμες ίσκιων.
Γυμναστική μες στο σκοτάδι.
Ακόμα και τα ίδια σου τα χέρια δε συναντιούνται
και μόνο κατά τύχη βρίσκουν άλλα χέρια
ψαύοντας μες στον ίσκιο
και δίχως να μπορούν ν’ αγγίξουν κάτι που να μη σβήνει.

Γυμναστική μες στο σκοτάδι.
Τα μάτια νιώθουν άχρηστα,
παράλογα, ηττημένα,
σ’ ένα καλάθι πεταμένα.
Κι ο ίσκιος μοιάζει βλέμμα,
βλέμμα ωστόσο εγκαταλειμμένο απ’ τα μάτια του.

Γυμναστική μες στο σκοτάδι.
Το φως αδιαφορεί για τις περιστροφές του,
τα πάντα χάνουν τη βαρύτητά τους,
και αποκτούν μιαν άλλη διαφορετική
που συνεχώς αλλάζει
το βάρος των σωμάτων.

Γυμναστική μες το σκοτάδι.
Τα πάντα φεύγουν προς παντού
αθροίζοντας όλη την κίνηση
στην αστραπή ενός σημείου.
Και μία λόγχη ακίνητη
πάει απ’ το κέντρο του παντός
στου τίποτε το κέντρο.