Βάζουμε το χρήμα στο σεντούκι,
το λουλούδι στο μπουκέτο,
το όραμα στο κάδρο,
τη ζωή σε μια παγίδα
το νεκρό σε ένα φέρετρο.

Και κλειδώνουμε επίσης
τα χρώματα, τη μουσική,
τις λέξεις, τον άνεμο
την τυφλότητα του θεού.

Και από το τόσο κλείσιμο μυούμε
τους εαυτούς μας στον εγκλεισμό
και παραμένουμε αιωρούμενοι
ως βαλάντια σφραγισμένα από τον αέρα.

Η σκέψη ή η σκιά της
από καιρό πια
εγκλωβίστηκε στο κελί της.