Όπως το σούρουπο ανθίζει η θάλασσα με σκόρπιες λάμψεις
και μυστικές φωνές μέσα στα χόρτα τρεμοφέγγουν
έτσι αναδύομαι κι εγώ απ’ το σώμα μου στο άγγιγμά σου

μας περιμένει μια παραλία ερημική μες στο σκοτάδι
με κόκκινα πανιά ένα πλοίο που όλο τον χρόνο ταξιδεύει
η ανάσα σου ένας ψίθυρος μες στο δικό μου χνώτο

αγάπησέ με
σαν όνειρο στα μάτια ενός παιδιού
σαν ποίημα μιας εποχής για πάντα ξεχασμένης
και σαν το κάτι εκείνο που δε δόθηκε ποτέ και σε κανένα.