Θα τους αρπάξω από τα μούτρα

τους αγαθούς τους πονεμένους ανθρώπους

και με φωνές και με σκουξίματα
Θα επιμείνω να μου πουν
αν συνάντησαν πουθενά
ποτέ
-και τώρα πού να βρίσκεται;-
Την Εστερίκα
τη Ρίκα
τ’ αστέρι το λαμπρό
στα πρώτα ερωτικά μου χρόνια τα νεανικά
τα μικράτα μου!
Ω! το κελεπούρι του μεγάλου παρισινού βιβλιοπωλείου!
Η χαριτωμένη Γαλλιδούλα!
(Με βαθιές ρίζες –όμως-
εις γην Χαναάν)
...]
μήπως να μετανάστεψε –ως ποθούσε-
στο "Ερέτζ Ισραήλ";
Μήπως μου την εκάμαν
λουλουδάκι
οι απαίσιοι Νατσήδες;
Ή μήπως τώρα να `ναι κάπου να μαραίνεται
και να μη
με θυμάται;