Υπάρχεις... βαθιά στο μυαλό μου
οφθαλμαπάτη που σβήνεις το φως μου
περπατάς στης καρδιάς μου τους χτύπους
μου μιλάς με παλιούς και μονάκριβους ήχους
και γλεντάς και γελάς... και...
...Υπάρχεις...

Σ’ αναμνήσεις που δε θέλουν να σβήσουν
και στο χτες, στο μετά και στο τώρα και...
...Υπάρχεις...
σαν πληγή που δεν λέει να κλείσει
σαν το χέρι που δε θέλει ν’ αφήσει
το λουλούδι της νιότης ν’ ανθήσει
κυβερνάς τα σκοτάδια του νου μου
και κρατάς τα κλειδιά του κορμιού μου.

Ανεκπλήρωτη αγάπη,
μοναχικό μου τοπίο,
ένα σύμπαν φτιαγμένο για δύο
ένας πόθος που ξερνάει μιζέρια και...
...Υπάρχεις...

Μέσ’ στην τρέλα της σκέψης,
θέλεις μαύρες τρύπες να θρέψεις
και υπάρχεις και μόνο γι’ αυτό
ένα ήλιο που θέλω να δω
να προλάβεις να κλέψεις.