Δυο χρόνια τώρα, μ’ έχεις ξετρελάνει
και λιώνω ο δόλιος, δίχως να στο ειπώ
και την καρδιά μου, άρρωστη έχεις κάνει,
δε νιώθεις, φως μου, πόσο σ’ αγαπώ.

Πάντα σ’ αρέσει, να με κοροϊδεύεις
και την αγάπη μου, την διώχνεις, την πετάς,
αχ, πάψε πια κακιά, να με παιδεύεις,
τι άλλο, από `μένανε ζητάς.

Αχ, αγορίνα μου, μικρή τσαχπίνα μου,
τα σκέρτσα σου, μου πήραν το μυαλό,
αχ, αγορίνα μου, μικρή τσαχπίνα μου,
μ’ έχεις κάνει πια, τρελό.

Έλα και γείρε, μέσ’ στην αγκαλιά μου,
γλυκές στιγμές, κοντά σου να περνώ,
έλα και μην ξεσχίζεις, την καρδιά μου,
δίχως εσένα, πάντα θα πονώ.

Είσαι σκληρά, καθόλου δε λυπάσαι,
και την αγάπη μου, δε δέχεσαι, κακιά,
γιατί άσπλαχνη, μικρή μου, τόσο να `σαι,
λυπήσου πια, την δόλια μου καρδιά.

Αχ, αγορίνα μου, μικρή τσαχπίνα μου,
τα σκέρτσα σου, μου πήραν το μυαλό,
αχ, αγορίνα μου, μικρή τσαχπίνα μου,
μ’ έχεις κάνει πια, τρελό.