Μυρίζει το πειρατικό αλμύρα και κατράμι.
Και κάθε του σχοινί ποτίζει ο ιδρώτας.
Εδώ δεν νιώθεις την ασφάλεια μιας πόρτας
κι όλο πιστεύεις… πάνε οι κόποι μου χαράμι,
κι όλο πιστεύεις… πάνε οι κόποι μου χαράμι.


Η θάλασσα μαργιόλα ξελογιάστρα,
σε νανουρίζει κουρασμένη άμα κοιμάται.
Μα σαν ξυπνήσει είναι θηρίο που βρυχάται
κι άγρυπνο σε κρατάει κάτω από τ’ άστρα,
κι άγρυπνο σε κρατά κάτω από τ’ άστρα.


Ράτσα από ατσάλι και πηλό υφασμένη
με του Ήλιου τις αχτίδες παίρνεις μπόι,
σαν ποντικός κοιμάσαι στο κατώι
κι η κάθε μέρα σου είναι ονειρεμένη.


Πόσο ποθώ , μαζί σας να σαλπάρω,
σ’ άγνωστες θάλασσες, σ’ απάνεμα λιμάνια
Κι όταν βρεθούμε , με περίσσια περηφάνια
εγώ στην πλώρη σας απλά να σουλατσάρω,
εγώ στην πλώρη σας απλά να σουλατσάρω.


Τους θησαυρούς όλους σας τους χαρίζω,
καθόλου δεν τους θέλω, με βαραίνουν.
Όμως, λατρεύω τα νερά όταν βαθαίνουν,
του ταξιδιού τούς πόθους ν’ αντικρίζω,
του ταξιδιού τούς πόθους ν’ αντικρίζω.


Ράτσα από ατσάλι και πηλό υφασμένη
με του Ήλιου τις αχτίδες παίρνεις μπόι,
σαν ποντικός κοιμάσαι στο κατώι
κι η κάθε μέρα σου είναι ονειρεμένη.