Η περίεργη ιστορία μας
κι όλη εκείνη η λατρεία μας
που ποτέ δε θα σβήσει,
η αγάπη μου έχει αρχίσει μ’ ένα Ταγκό απαλό.

Τα βιολιά μάς νανουρίσανε
και τα χείλη μας αρχίσανε,
“σ’ αγαπώ”, τρελά να λένε,
που νιώθω να μου καίνε ακόμα το μυαλό.

Και γι’ αυτό, μια και σβήσαν τα φώτα,
απόψε, όπως πρώτα, μωρό μου λατρευτό,
σ’ αυτό το ερωτιάρικο Ταγκό,
το πλάνο και μεθυστικό,
αγκαλιασμένοι ας ξεχαστούμε
κι αργά, με το σεκόντο των βιολιών,
των αναμνήσεων των παλιών,
το δρόμο ας ξαναβρούμε.

Κι ενώ, γλυκά, νοσταλγικά,
θα σιγοσβήνουν τα βιολιά,
πνίξε μ’ απόψε με φιλιά,
γλυκιά μου αγάπη, παλιά.