Δυο σταγόνες κάποιο τζάμι περιμένουν
για να αφήσουν τη δική τους πινελιά.
Σαλιγκάρια από το χώμα δραπετεύουν
κι εγώ ψάχνω στη φωτιά σου τη φωτιά.

Η ματιά µου συναισθήματα διαλέγει
κι απ’ τις μνήμες σου τραβάει τη μυρωδιά.
Πλάθει εικόνες και τα όνειρα μερεύει
και τις λέξεις σου φωλιάζει στην καρδιά.

Θα θυμάμαι πάντα αυτό το καλοκαίρι
που κοιτάξαμε ένα σύννεφο δειλά.
Μα δεν πρόφτασε του δειλινού τ’ αγέρι
και τα όνειρα µας έμειναν θολά.

Θα θυμάμαι που µε πήρες απ’ το χέρι
και µου χάραξες µια φλέβα, µια καρδιά.
Πόσα παίρνουμε τραγούδια στο καρτέρι
και στο τέλος δε µας βγάζουν πουθενά.

Του φιλιού σου τα γινάτια ποιος δε θέλει
σου θυμίζουν το κρασί το μαρουβά.
Μοιάζουν να `ναι σαν τον τρύγο του Σεπτέμβρη
που ο καιρός λυσσομανάει και βροντά.

Θα θυμάμαι πάντα αυτό το καλοκαίρι που
κοιτάξαμε ένα σύννεφο δειλά.
Μα δεν πρόφτασε του δειλινού τ’ αγέρι
και τα όνειρα µας έμειναν θολά.

Θα θυμάμαι που µε πήρες απ’ το χέρι
και µου χάραξες µια φλέβα, µια καρδιά.
Πόσα παίρνουμε τραγούδια στο καρτέρι
και στο τέλος δε µας βγάζουν πουθενά.