Ο γριφος άλυτος , χαμένο το κλειδί
Μετράω αντίστροφα τον έρποντα καιρό μου
Πάνω στα βήματα του σύντροφου ληστή
Στάζει κουράγιο και ιδρώτα το παλτό μου

Με μία τράπουλα στην τσέπη φυλαχτό
Που έχει στα φύλλα της αμέτρητους βαλέδες
Στέκομαι πίσω τους αν θέλω να κρυφτώ
Από του νόμου τους αόρατους χαφιέδες

Ένα αποτύπωμα από τη μπότα του φυγά
Και ένα ψέμα απ'τα λόγια της παρθένου
Από του κόρακα τα νύχια γρατσουνιά
Και λίγο ζάλη απ'τη φωνή του μεθυσμένου

Τυφλός ορίζοντας την πόλη καβαλάει
Τα ίχνη χάνω στα αχόρταγα στενά της
Αχαρτογράφητη μανία με νικάει
Έτσι απροσάρμοστος βουτάω στην αγκαλιά της

Έχω στο πλάι μου παράφρονα τρελό
Κάτι ακατάλυπτο αρχίζει να τραυλίζει
Για μια γυναίκα μολυβένιο πειρασμό
Που τους παράνομους εδώ καλωσορίζει

Τότε την είδα στο κατωφλι σιωπηλή
Μου κάνει νόημα κοντά να πλησιάσω
Σκυβει μου δίνει του προδότη το φιλί
Μ'ένα χαμογελο ζητάει να την κεράσω

Σβήνουν τα άστρα, το φεγγάρι χαμηλά
Ένα περίστροφο αθόρυβα οπλίζει
Μια αντανάκλαση σε στάσιμα νερά
Της επικύρηξης το στόχο καθρεφτίζει

Έχω μια σφαίρα φυτεμένη στην καρδιά
Που σαν παράσημο επάνω μου γυαλίζει
Ένα σημάδι που η στερνή μου η μιλιά
Με νοθευμένο αλκοόλ ξαναβαφτίζει