Με το πρώτο το φως,
της νυχτιάς ο αχός, σαν το κύμα ξεσπάει,
στον πικρό του καφέ,
ξεθωριάζουν τα εφέ και η μέρα ξυπνάει.

Του τσιγάρου ο καπνός,
σα φανός μακρινός, σε πορεία με βάζει,
γαϊτανάκι τρελό να κρατάει το ρυθμό
και μετά να κουρνιάζει.

Μέσ’ στο φόβο μου μπες, παίξε με τις σκιές,
ο μπερντές ανεβαίνει,
βάλε χρώμα αν μπορείς,
στο πανί, , θα το δεις, αν αυτό μου πηγαίνει.

Στο βυθό σαν βρεθείς και στα φύκια μπλεχτείς,
ο αφρός σε μαγεύει,
πειρατής ναυαγός, του ρεσάλτου ο καημός,
για ζωή θα παλεύει.

Σα μουντό ουρανό που γεννάει κεραυνό,
τραγουδάκι θα γράψω,
για να σβήσω με μιας, σα νερό λησμονιάς,
ό,τι θέλω να κάψω.

Μέσ’ στο φόβο μου μπες, παίξε με τις σκιές,
ο μπερντές ανεβαίνει,
βάλε χρώμα αν μπορείς,
στο πανί, θα το δεις, αν αυτό μου πηγαίνει.