Ένα μικρό καφενεδάκι στη μακρινή τη συνοικία,
έχει ταμπέλα από νέον κι ένα μπιλιάρδο στη γωνία.
Έχει τους τοίχους λερωμένους από το πέρασμα των χρόνων
κι έχει ποτίσει ο αέρας απ'τις ανάσες των θαμώνων.

Κάθε αχ και κάθε δάκρυ, φτάνει στ’ ουρανού την άκρη.
Έχεις φύγει σ’ άλλα μέρη κι ειν’ ο πόνος μου μαχαίρι.

Τσίπουρα ούζα και μεζέδες για της καρδιάς μας το μεράκι
κι ένα τζουκμπόξ τραγούδια παίζει, για της αγάπης το σαράκι.
Ο μαγαζάτορας ο Τζίμης, μονάχα ακούει δε μιλάει
και στου μυαλού του το τεφτέρι τις ιστορίες μας κρατάει.