Μια μικρή γαλανομάτα
με ξελόγιασε στα Σπάτα,
ξημερώνει και βραδιάζει
και με τρώει το μαράζι.

Σπαταναίισσα ξανθή μου,
μου `χεις πάρει τη ζωή μου,
μου `χεις πάρει τη ζωή μου,
Σπαταναίισσα ξανθή μου.

Σαν νερό μέσ’ στο ποτήρι,
'σύ κουνάς στο πανηγύρι,
σκλάβο μ’ έκανε η ματιά σου
και με τράβηξε κοντά σου.

Σπαταναίισσα, η ματιά σου,
τα σγουρά ξανθά μαλλιά σου,
τα σγουρά ξανθά μαλλιά σου,
Σπαταναίισσα, η ματιά σου.

Στα Μεσόγεια γυρίζω,
το μυαλό μου δεν ορίζω
κι έχω ζάλη στο κεφάλι,
πού θα βγει αυτό το χάλι.

Σπαταναίισσά μου, λιώνω
και για σένα μαραζώνω
και για σένα μαραζώνω,
Σπαταναίισσά μου, λιώνω.