Το παράκανες παιδί μου, το παράκανες
κι ήρθε η ώρα να στα ψάλλω απ’ την καλή.
Απιστίες κι απουσίες τα ανέχτηκα
μα δεν έχω τώρα άλλη αντοχή.

Χωρίζω, χωρίζω, χωρίζω,
για σένα ξανά δε δακρύζω.
Αξίζω μωρό μου, αξίζω,
καλύτερη τύχη νομίζω.

Το παράκανες παιδί μου, το παράκανες
μην κοιτάς που δεν μιλώ τόσο καιρό.
Το ‘χω μάθει σαν νερό το παραμύθι σου
κι έχει φτάσει πια ο κόμπος στο λαιμό.

Χωρίζω, χωρίζω, χωρίζω,
για σένα ξανά δε δακρύζω.
Αξίζω μωρό μου, αξίζω,
καλύτερη τύχη νομίζω.