Είχε πέσει το βράδυ σαν μαύρο χάδι
βγήκα βόλτα στην πόλη χωρίς σκοπό.
Δεν μου ‘ρχότανε ύπνος γι αυτό θα ‘μενα ξύπνιος
ως το άλλο πρωί, ως τις οκτώ.

Το κορίτσι στην πόρτα που ‘χει κόκκινα φώτα
μου σηκώνει τη φούστα προκλητικά.
Και ρωτάω για πόσα και μου λέει για τόσα
την αφήνω μονάχη, ήταν ακριβά.

Νύχτα τι κουβαλάς,
πες μου,
νύχτα τι μου ζητάς,
πες μου.
Νύχτα κλαις και γελάς.

Σ’ ένα μπαρ στην πλατεία βλέπω φασαρία
κάποιον δέρνουν οι μπράβοι στα σοβαρά.
Και στην άλλη γωνία μια μορφή γυναικεία
μου φωνάζει να πάω με φωνή αντρικιά.

Το κορίτσι στην πόρτα που ‘χει κόκκινα φώτα
κάτι έχει και κλαίει μ’ αναφιλητά.
Τη ρωτάω τι φταίει, τίποτα δε μου λέει
μπαίνει μέσα στο σπίτι βιαστικά.

Νύχτα τι κουβαλάς,
πες μου,
νύχτα τι μου ζητάς,
πες μου.
Νύχτα κλαις και γελάς.

Είχε πέσει το βράδυ σαν μαύρο χάδι
τελειώνω τη βόλτα χωρίς σκοπό.
Να γυρίσω κοντά σου μέσα στην αγκαλιά σου
να ησυχάσω την νύχτα και να κοιμηθώ.

Νύχτα τι κουβαλάς,
πες μου,
νύχτα τι μου ζητάς,
πες μου.
Νύχτα κλαις και γελάς.