Το νάζι σου, Φιφίκα
κι αυτή σου η απονιά,
μ' αφήσανε μαράζι,
μου κάψαν την καρδιά.

Αχ, άσ' το νάζι,
άσ' το πείσμα, φως μου,
αχ, δυο γλυκά φιλιά,
Φιφίκα, δώσ' μου.

Αυτόνε τον μπαμπά σου,
πώς να τον πείσουμε,
τον λόγο του να δώσει,
μαζί να ζήσουμε.

Αχ κι αν δε θέλει,
μη σε μέλει, φως μου,
αχ, άσ' τους πια,
να γίνεις σύντροφός μου.

Το ξεύρεις σ' αγαπάω,
Φιφίκα, σε ποθώ,
μου πρήξαν τα μυαλά μου,
κοντεύω να χαθώ.

Αχ, άσ' το νάζι,
άσ' το πείσμα, φως μου,
αχ, δυο γλυκά φιλιά,
Φιφίκα, δώσ' μου.