Όλη η ζωή σου σε ουρές λεωφορείων
δρόμοι που δεν βγάζουν πουθενά.
Πάντοτε χαμένος μες στη ζέστη και στο κρύο
μέσα σ’ αυτό το πλήθος που γυρνά.

Γκρίζα καφενεία που ‘χει χτίσει η ανεργία
στοίχημα, λότο και λαχεία.
Δύσκολη επιβίωση σε υγρά μηχανουργεία
σπίτι όλο καυγάδες κι αγωνία.

Κι όμως να, ήρθε και πάλι η Κυριακή
κι έχει φουντώσει η ελπίδα για μια νίκη.
Κι όμως να, μου λεν πως τα μάτια σου αρκεί
δεν είναι ματς, είναι για σένα θεία δίκη.

Βράζει η εξέδρα με συνθήματα όλο μίσος
κι έχεις την ομάδα για θρησκεία.
Δεν μπορεί κανείς να σου προδώσει τ’ όνειρο σου
σήμερα πεθαίνει η εξουσία.

Κι όμως να, μέσα σ’ αυτό τον πυρετό
με τα μυαλά στα κάγκελα φωνάζεις.
Κι όμως να, μέσα σ’ αυτό τον πανικό
με απορία όσα γίνονται κοιτάζεις.

Ήταν το παιχνίδι για άλλη μια φορά στημένο
βρίζει πληγωμένη η κερκίδα.
Κύκλωμα, κομπίνες, πονηρό κατεστημένο
σ’ έχουν ρίξει πάλι στην παγίδα.

Κι όμως να θα ‘ρθει και πάλι η Κυριακή
κι εσύ θα ζεις με την ελπίδα για μια νίκη.
Κι όμως να πάλι με κρύο και βροχή
θ’ αναρωτιέσαι στη ζωή τι σου ανήκει.