Της εκκλησίας οι καμπάνες ζητωκραυγάζουν του Αγίου Ανδρέου τη γιορτή,
με τη συνοδεία το εξαναγκαστικό τίκι-τάκ του ρολογιού.
Στον τρεμάμενο με κίνηση δρόμο,
ο άνεμος μετατρέπει σε ρόδες τα πεσμένα φύλλα,
και αυτά πάνω στα οποία ο ήλιος ακόμη ισορροπεί,
σε κατάσταση "να ζεί κανείς ή να μη ζεί;"

Το να ζεις άλλη μια μέρα είναι επάγγελμα και χόμπυ'
είναι και εξάσκηση για την τελική έξοδο από τη σκηνή.
Με τον εαυτό μου είμαι εξήντα χρόνια και βάλε,
κάτι σαν αντικείμενο εποχής, η πραγματική αξία του οποίου
να βρίσκεται στην επίκληση μιας αξιολύπητης ζωής.