Κυλίστηκαν οι εκδρομές στη στέγη
μας κούφαναν τα κεφάλια.
Τα όνειρα στραβώνουν τα μάτια.
Χάντρες κεχριμπαριές.

Βγάλτε τα οικοκυρικά απ’ τα συρτάρια
να σιδερώσουμε ιστορίες ξηλωμένες
να πλέξουμε σταυροβελονιά
τους πεσόντες έρωτες.

Μαρκαρισμένα με κιμωλία τα χρόνια
που πήραν γυμνή απουσία
τη τελευταία ώρα με πρόωρη αποβολή
και διαγωγή κοσμία.

Κουλουριάστηκαν με τα ρεμέτζα
οι στύλοι του άβακα
μας κρατούν με σιδεριές στα προαύλια
φτηνά τσιγαρόχαρτα.

Να βγούμε στο πρώτο διάλειμμα.
Ψαθιά χρυσαφένια το πάτωμα
φορτωμένα με πίστεις για κουβάλημα.
Να καθίσω λίγο γιατί έχω και την ψυχή μου.