Το επώνυμό μου προκαλεί κατάθλιψη.
Στο καμπινέ ή σε μπορντέλο
πάντα αισθανόμουν υποχρεωμένος να προσέχω τα λόγια μου.
"Έχετε καμιά συγγένεια με..."
ήταν μια χαρακτηριστική ερώτηση
που απαιτούσε μια τυπική απάντηση,
και πόσο ήθελα να είμαι λούστρος.
Όταν μετέφρασα σε γεγονός
ποιος και τι πράγματι είμαι
μου χαμογέλασαν περίεργα, σαν σε κύριο με μονόκλ -
και μάλιστα τύπου Σαρλώ!
Στο ποίημα δε θα μακρηγορήσω
πώς διακρίθηκα στη ζωή.
Τούτο όμως θα πω:
τουλάχιστον δεν κατέληξα στοιχειό
σε οικογενειακό κήπο της Εδέμ.