| |
ΥΠΆΡΧΕΙ μια μικρή σχισμούλα μέσα μας..λιοπύρι που αφήνει στα χείλη διψασμένο καλοκαίρι .Πόσες ρυτίδες μοναξιάς, νύχτες που παράθυρο και φως λατρεύουν το φεγγάρι..και εσύ πάλι εκεί να λείπεις στις σιωπές σου..
Υπάρχει πάντα το γιατί
Λόγος να αφήνεσαι
Αγάπη γίνεσαι
Όλα η αφορμή
Καμία δε θέλεις να ξεχάσεις..Όλες αγαπημένες σου μορφές..Νοιάζεσαι ,απλώνεις φωνές στα σύρματα . Μανταλάκια όλα εκείνα, που χάνεις, βυθίζεσαι, κερδίζεις χωρίς να ξέρεις το αστείο..Όταν κάτι έχει τελειώσει και επιμένεις ασύστολα να πατάς κουδούνι, αν και ξέρεις πως εκεί δεν μένει πια το όνειρο σου..
Ωραίος καιρός
Τα σύννεφα
Αντέχουν στο πως
Τα ήμερα
Μιλάνε ξανά
Αδιάκοπα
Μου λένε αυτά
Που θα θελα
Αγγίζεις όμως πάλι τον αέρα, χαϊδεύεις τα σχήματα σαν περιστρέφεται κασκολάκι στο μυαλό σου..Δεν θέλεις να πιστέψεις πως άλλος ξεκίνησες μέχρι να βρεις ποιος είσαι.
Κάποιος άλλος γεννήθηκε
Μέλλον δεν κατάλαβα
Πολεμάω τα ανάλογα
Η καρδιά μου που αρνήθηκε
Άσχετα αν έχεις δίκιο ή ανταρσία.. Ξαφνικά ωριμάζεις ξαφνικά!
Το να χεις ζήσει αρκετές φορές τη ζωή σου είναι πόσο αντέχεις να το κάνεις ..να απαντάς στην ομορφότερη απάντηση..
Σε βρήκα;
Τσούκου!
Ίσως δεν είναι η λογική μου..
κρατάω στιγμές και ανασαίνω 100 ζωές τη μία που λατρεύω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
