| |
| | Γιατί πρέπει να ζήσω |  | | | giati 8elw... | | |
Τσαλακωμένη μου καρδιά, ανασήκωσε τα βλέφαρα
Και ρίξε μ ια κλεφτή ματιά στο φεγγάρι που φοράει ακόμα
Το ανοιξιάτικο άρωμά σου.
Τσαλακωμένη μου καρδιά, σταμάτα πια να κρύβεσαι
Πίσω απ’τους στίχους της σιωπής και τραγούδα μου ξανά
Τον ύμνο της αγάπης.
Τσαλακωμένη μου καρδιά, ξεδίπλωσε τα φύλλα σου,
Χτύπα το ντέφι σου και χόρεψε σαν να ‘σουνα τσιγγάνα.
Φόρα το κόκκινό σου το κραγιόν και φίλα τον έρωτα στα χείλη.
Μην ρίξεις άλλα δάκρυα στο πορτραίτο της ζωής,
Πάρε το πινέλο σου και ζωγράφισε τον ήλιο.
Πρόσθεσε και λίγο μπλε στον ουρανό, και βυθίστηκε στο γκρίζο.
Τσαλακωμένη μου καρδιά, γύρνα την πλάτη σου σε φίλους δολοφόνους∙
Κι αν το μαχαίρι τους στον κόρφο σού καρφώσανε,
Πες αντίο, χαμογέλα.
Κι αν σε κουράσανε οι φιλάρεσκοι ‘φιλάνθρωποι’,
Δικαίωμά σου είναι ν’αρνηθείς τη φασαριόζικη ζωή που σου προσφέρουν.
Κι αν σε κεράσανε ενοχή, κι αν σε μόλυνε η δικιά τους αμαρτία,
Μην σκεφτείς να υποκλιθείς στις απαιτήσεις τους,
Ψάξε για συγχώρεση στην ανάμνηση του ανόθευτου εαυτού σου.
Τσαλακωμένη μου καρδιά... Σου ληστέψαν τα παλάτια σου,
Στους χάρτινούς τους παραδείσους φυλάνε τώρα τ’όνειρό σου.
Τσαλακώθηκε το όνειρο, τσαλακώθηκε κι η ελπίδα.
Εκεί που ζωντάνευε η ανάσα σου περιμένοντας της κυριακής τη δικαιοσύνη,
Τώρα παλεύεις για μια δεύτερη ευκαιρία,
Που μόνο εσύ το ξέρεις πως αξίζεις.
Μην τους ακούς... σχεδόν αληθινά τα ψέματα που σου ψέλνουν στα σκοτάδια.
Κόκκινη η βροχή που σου χαρίζουν για να ξεδιψάσεις∙
Μοιάζει μ’αίμα.
Μην τους ακούς... ουρλιάζουν οι σιωπές τους κι αν σε παρασύρουνε
Θα χάσεις μια για πάντα τη φωνή σου.
Τσαλακωμένη μου καρδιά, πέταξε στα άδυτα του παρελθόντος
Το μαύρο σου το πέπλο. Κι αν βουτήξουν οι αθεόφοβοι
Για να στο φέρουν πίσω, σκόρπισε τη στάχτη σου στα μάτια τους
Και πες τους ποτέ να μην ξαναγυρίσουν.
Τσαλακωμένη μου καρδιά, βγες απ’τους κύκλους που άλλοι σχεδίασαν
Για να σε παγιδεύσουν.
Πολλές θλίψεις υπέφερες για υποκριτές και τσαρλατάνους.
Τσαλακωμένη μου καρδιά, βρες το ρυθμό σου, σώσε με...
Γιατί πρέπει και θέλω. Και θα ζήσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
niotis@yahoo.gr
05-05-2009 @ 06:42 | Τσαλακωμένη μου καρδιά, γύρνα την πλάτη σου σε φίλους δολοφόνους∙
Κι αν το μαχαίρι τους στον κόρφο σού καρφώσανε,
Πες αντίο, χαμογέλα.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | elpidakwstopoulou
05-05-2009 @ 07:04 | Τσαλακωμένη μου καρδιά, βγες απ’τους κύκλους που άλλοι σχεδίασαν
Για να σε παγιδεύσουν.
Πολλές θλίψεις υπέφερες για υποκριτές και τσαρλατάνους.
Τσαλακωμένη μου καρδιά, βρες το ρυθμό σου, σώσε με...
Γιατί πρέπει και θέλω. Και θα ζήσω.
ετσι δυνατή σε θέλω !!! πολύ καλό !!!
::up.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | poetryf
05-05-2009 @ 07:23 | Επειδή τα "διπλωμένα φτερά" της καρδιάς σου σε έκαναν να πετάξεις, έγραψες τόσο όμορφα!
Καλησπέρα... | | HYSTERICA
05-05-2009 @ 08:53 | ::yes.:: ::yes.:: | | suaddo
05-05-2009 @ 11:55 | Γεματο αγανακτηση για αυτους που την τσαλακωσαν...
αλλα και ελπιδα και αποφασιστικοτητα για το μελλον..
γιατι πρεπει και θελεις να ζησεις...εστω και χωρις αυτους
τους "φιλους δολοφονους" και τους "φιλαρεσκους φιλανθρωπους"...που τοση αναγκη τους εχεις(;)
εξαιρετικο!!!
::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
